عوامل خطرزا و فراو انی اختلالات عضلانی اسکلتی در دندانپزشکان

فراوانی اختلالات عضلانی اسکلتی شغلی در دندانپزشکان بالا است ولی با توجه به کمبود اطلاعات کافی در رابطه با عوامل خطرزا در کشور ایران، بررسی جامع میزان فراوانی این دسته از اختلالات و تعیین عوامل خطرزا در دندانپزشکان شهر تبریز، هدف این مطالعه بود.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 100 دندانپزشک (80 مرد و 20 زن) به طور تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرارگرفتند. پرسشنامه ای شامل برخی مشخصات زمینه ای و عوامل خطرزای فیزیکی در محل کار و نیز جدولی شامل محل دردهای احتمالی در نواحی آناتومیک بدن به صورت شماتیک برای تعیین محل دقیق درد مورد استفاده قرار گرفت.
بالاترین فراوانی دردهای عضلانی اسکلتی، به ترتیب به نواحی گردن، کمر، شانه و مچ دست و دست اختصاص داشت (48%، 38%، 25%، 25%).بین متغیرهای جنسیت، سن، وزن، کشیدن سیگار، دست راست و چپ، روزهای کاری در هفته، اوقات فعالیت، سابقه کاری، نوع تابوره مورد استفاده، قابلیت تنظیم نور یونیت و محیط کار، ادامه فعالیت با وجود آسیب دیدگی و عدم آگاهی از ارگونومی با شکایات عضلانی اسکلتی ارتباط معناداری وجود نداشت. بین قد کمتر از 171 سانتیمتر و درد ناحیه ران، عدم انجام فعالیت ورزشی به صورت مرتب و درد عضلات ساق، استفاده از یونیت های غیرقابل تنظیم و درد در ناحیه مچ دست و دست، ویزیت 10-5 بیمار در یک روز کاری و درد زانو، استراحت مابین دو ویزیت کمتر از 5 دقیقه و درد شانه، عدم رعایت وضعیت استاندارد حین کار و زانو درد، انجام فعالیت برای دسترسی به اشیاء دورتر و درد ناحیه ران، مفصل ران و ساق و نیز انجام فعالیت های تکراری و دردهای نواحی شانه، توراسیک، آرنج، زانو و ناحیه ساق ارتباط معناداری وجود داشت (05/0>P).
گردن درد و کمردرد بالاترین فراوانی را دارا بود. انجام فعالیت های تکراری در وضعیت ایستا با اکثر دردهای عضلانی اسکلتی شغلی مرتبط بود.