روابط بینامتنی دینی در قصیده ثوره فی الجحیم جمیل صدقی زهاوی

بینا متنی شیوه ای از نقد متون است که ارتباط میان آثار ادبی را روشن می سازد، بر اساس این نظریه، متن، نظامی بسته و مستقل نیست و هر متنی خواسته یا ناخواسته با متون دیگر، نوشته و خوانده می شود؛ بنابراین متن های ادبی بسته به خلاقیت ذهن نویسنده در عین تاثیرپذیری از متون پیشین با دگرگونی در آن ها و هنجارشکنی و رویکردهای هنری تازه، آفریده می شوند.
این پژوهش در پی آن است تا براساس نظریه ی بینامتنی، خوانش جدیدی را از قصیده ی «ثوره فی الجحیم» جمیل صدقی زهاوی، شاعر معاصر عراقی، مطرح کند؛ بنابراین پس از تبیین بینامتنی و اهمیت آن در نقد ادبی و فهم متون، براساس شیوه ی تحلیل محتوا به بررسی روابط بینامتنی قصیده می-پردازد.
بررسی های صورت گرفته در این پژوهش، نشان می دهد که واژگان و مضامین دینی و قرآنی، اولین بنای ساختار فکری زهاوی در سرودن این قصیده بوده است و شاعر با استفاده ی آگاهانه از این واژگان و مضامین و درهم تنیدگی ماهرانه ی متن غایب و حاضر تاثیر فراوانی بر مخاطب داشته است. زهاوی در این قصیده با برقراری تعامل و تفاعل بین واژگان دینی و قرآنی و یاری گرفتن از نفی کلی یا حوار، معنای متن غایب را در قصیده ی خود می آورد.