آنومی و کجروی در جامعه در حال گذار؛ مطالعه یک مسئله در شهر سمنان

کجروی و جرم در جامعه همواره دغدغه مشترک پژوهشگران علوم اجتماعی و مدیران کلان جامعه بوده است. این موضوع در برخی از جوامع صورتی ویژه به خود می گیرد و به دلیل افزایش یا کاهش مسئله برانگیز نرخ کجروی، برای بررسی و کنکاش علمی دارای اهمیت می شود. یکی از مفاهیم عمده در ارتباط با زمینه بروز جرم و کجروی، آنومی و شرایط آنومیک است. جامعه شناسان کلاسیک و معاصر شرایط آنومیک یا بی هنجاری را شرایط بالقوه برای وقوع کجروی می دانند. چنین شرایطی می تواند نتیجه عوامل مختلفی باشد. این مقاله با توجه به مهاجرت قابل ملاحظه جمعیت کار و دانشجو به سمنان که این شهر را در ردیف بالاترین رتبه های پذیرش دانشجو و نیروی کار به نسبت جمعیت در کشور قرار داده، بر مطالعه پتانسیل آنومی در شهر سمنان و نقش آن در بروز کجروی متمرکز شده است. علاوه براین، متغیرهای مهم دیگری که به به نظر می رسید به نوعی با دو متغیر آنومی (بی هنجاری) و کجروی در ارتباط باشند، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند؛ متغیرهایی همچون دینداری، نوع و میزان استفاده رسانه ای، مشارکت اجتماعی و امکانات نهادین. جمعیت آماری پژوهش شامل تمامی شهروندان بین 18 تا 65 سال ساکن سمنان بوده که حداقل سواد خواندن و نوشتن برای تکمیل بخشی از پرسشنامه را داشته باشند. نمونه آماری شامل 420 نفر از جمعیت مورد نظر بود که به روش نمونه گیری اتفاقی از مناطق مختلف شهر سمنان انتخاب شدند. یافته های تحقیق نشان می دهد که آنومی در جامعه مورد مطالعه در سطح متوسطی قرار دارد که قابل تامل است. به علاوه برخی شاخص های کجروی در این جامعه، مسئله برانگیز نشان داده شده است. نتیجه مهم دیگر حاصل از مطالعه، رابطه و تاثیر مستقیم آنومی (بی هنجاری) بر بروز کجروی است.