مقایسه عدالت توزیعی و تعاملی در ورزش دانشگاهی کشور

ورزش دانشگاهی در واقع نقش کانون سلامتی جسمی و روانی دانشجویان و دانشگاهیان را دارد. از این رو، وجود عدالت سازمانی در جهت افزایش کیفیت این مقوله در این محیط حساس، لازم و ضروری می باشد.
این مطالعه، عدالت توزیعی و تعاملی را در ورزش دانشگاهی ایران به صورت مقایسه ای، مورد بررسی قرار داده است. عدالت توزیعی و تعاملی در ورزش دانشگاهی کشور، در سه سطح روسای انجمن ها، مدیران ادارات تربیت بدنی و کارشناسان تربیت بدنی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات از 218 نفر شامل روسای انجمن ها (45 نفر)، مدیران ادارات تربیت بدنی (58 نفر) و کارشناسان تربیت بدنی (115 نفر) که در حوزه انجمن ها و مدیران به شکل همه شماری و در کارشناسان به صورت نمونه گیری تصادفی و به صورت میدانی جمع آوری گردید. ابزار تحقیق، پرسشنامه عدالت سازمانی (OJQ) است که توسط محقق در ورزش توسعه یافته و روایی آن توسط 10 نفر از صاحب نظران مدیریت ورزشی مورد تایید قرار گرفته است. ضرایب پایایی (آلفای کرونباخ) آن برای عدالت توزیعی 63 صدم و عدالت تعاملی 69 صدم به دست آمد. در بخش آمار توصیفی، از میانگین و انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی، از آزمون های کروسکال والیس، یومن ویتنی و فریدمن استفاده گردید.
نتایج نشان دادند که در زمینه عدالت توزیعی، بین روسای انجمن ها، مدیران ادارات و کارشناسان ورزشی تفاوت معنی داری وجود دارد (P=0/001)، اما در زمینه عدالت تعاملی بین این سه گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد (P=0/180). همچنین، یافته ها حاکی از آن است که روسای انجمن ها بیشترین گرایش و مدیران ادارات کم ترین گرایش را نسبت به عدالت توزیعی از خود نشان می دهند.