تغایر علم خدا با مشیت و اراده او

علم خدا از صفات ذات خداست و در قرآن و روایات اهل بیت: بر معرفت علم خداوند تاکید شده است.
مشیت و اراده خداوند از صفات فعل خداوند، و غیر از علم و قدرت اوست. فلاسفه اراده خداوند را همان علم او به نظام احسن تعریف کرده و علم خدا را علت صدور مخلوقات از ذات باری تعالی می دانند.
علامه نمازی شاهرودی در کتاب مستدرک سفینه البحار ذیل ماده علم، به بررسی علم خداوند به عنوان صفت ذاتی، ازلی و ابدی بودن، با استناد به آیات و روایات پرداخته، و معتقد است خلقت بر اساس علم الهی است و به مشیت و اراده اوست وتحقق و عدم تحقق معلومات،تاثیری در علم خداوند ندارند و علم خداوند از معلوم بی نیاز است و تغییر و تبدیل و یا تعیین یک نظام تام امکانی در مخلوقات موجب تغیر در علم خدا نمی شود.
مشیت، فعل خدا و حادث است و مخلوقات به مشیت او محقق می شوند. مشیت و اراده به لحاظ معنا تقریبا مترادف و به معنی طلب کردن و خواستن است. فلاسفه معتقد به ذاتی بودن اراده خداوند هستند