عوامل موثر بر یادگیری سازمانی در دانشکده های کشاورزی

تحقیق حاضر با هدف بررسی یادگیری سازمانی و عوامل تاثیر گذار بر آن در دانشکده های کشاورزی انجام شده است. تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی می باشد که با روش پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیات علمی دانشکده های کشاورزی دولتی (1726 نفر) بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 329 نفر از آنان به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه گردآوری شد. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات متخصصین، تایید و پایایی آن با اندازه گیری آلفای کرونباخ در مرحله پیش آزمون، برای بخش های مختلف پرسشنامه، بین 73/0 تا 93/0 محاسبه گردید. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر آن است که در تمامی عوامل زمینه ای و فرآیندی، بین وضعیت موجود و حد متعادل (متوسط) آن ها در دانشکده های کشاورزی تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از همبستگی حاکی از وجود رابطه مثبت و معنی دار بین یادگیری سازمانی و تمامی عوامل زمینه ای کارساز بر آن می باشد. نتیجه حاصل از رگرسیون چندگانه بیانگر آن است که از میان عوامل زمینه ای، چهار عامل ساختار سازمانی منعطف، تفکر نظام مند، رهبری تحول آفرین و توسعه قابلیت های شخصی و حرفه ای به ترتیب بیشترین نقش را در تبیین واریانس یادگیری سازمانی ایفا می کنند. نتایج حاصل از مقایسه میانگین گروه ها بیانگر آن است که بین دیدگاه های اعضای هیات علمی بر حسب رتبه های علمی مختلف و اشتغال در دانشکده های بزرگ یا کوچک در خصوص وضعیت موجود مولفه های زمینه ای و فرایندی تفاوت معنی داری وجود ندارد، ولی بین دیدگاه های اعضای هیات علمی بر حسب داشتن یا نداشتن پست مدیریتی، در خصوص وضعیت موجود مولفه های آرمان مشترک، تفکر نظام مند، فرهنگ سازمانی یادگیرنده، توسعه قابلیت های شخصی و حرفه ای، و رهبری تحول آفرین تفاوت معنی داری وجود دارد. در انتهای مقاله، به منظور بهبود وضعیت موجود مولفه های زمینه ای و فرایندی و همچنین ایجاد شرایط لازم برای تبدیل دانشکده های کشاورزی به سازمان های یادگیرنده پیشنهادهایی ارائه شده است.