بررسی رویکرد مهندسی ریسک در ارزیابی ایمنی آزادراه تهران- کرج

با توجه به موضوع تامین تردد ایمن در سطح شبکه راه های درون شهری و برون شهری، عدم وجود ایمنی به خصوص در جاده های برون شهری، می تواند باعث بروز حوادث ناگواری شوند که معمولا با کشته یا مجروح شدن انسان ها همراه است. بر این اساس طبق آمار ارائه شده توسط مجامع بین المللی هرساله بیش از 17/1 میلیون نفر در سوانح جاده ای کشته می شوند که 70 درصد آنها مربوط به کشورهای در حال توسعه است. لذا نگرش به مسئله ایمنی باید یک نگرش سیستماتیک باشد. در این میان روش مهندسی ریسک می تواند یکی از بهترین گزینه ها برای استفاده در این زمینه پیشنهاد شود؛ زیرا ایمنی در کل سیستم به عنوان یک مجموعه یک پارچه جست وجو شده و لازم است تمامی سطوح عملکرد سیستم به موضوع ایمنی به شکلی یکسان بنگرند. بنابراین روش مهندسی ریسک سعی در به کارگیری اصول مهندسی در از میان بردن یا کاهش خطرات و هم چنین انجام ارزیابی ریسک برای شناسایی خطرات بالقوه دارد. به منظور بررسی قابلیت مهندسی ریسک در ارزیابی ایمنی جاده ای به پیاده سازی و نتایج حاصل از این الگوی 7 گامی مهندسی ریسک در یک نقطه از آزاد راه تهران- کرج (ورودی پل فردیس) به صورت مطالعه موردی انجام شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که ریسک، به خوبی توانست درخصوص خطر«شعاع کم در قوس افقی فردیس» پاسخ گوی مناسبی برای توصیف وضعیت ایمنی سیستم باشد.