لزوم یا عدم لزوم نوشتن علامت تشدید در زبان فارسی

تنوع واژه های مشدد و فراوانی آن ها در گفتار حاکی ازآن است که به طورقطع و بدون تردید، «تشدید» درگفتارظاهرمی شودوسخنگویان زبان فارسی بروجودآن علم دارند. دلیل بارز این امر آن است که فارسی زبان ها چه کوچک و چه بزرگ، تشدیدرابه صورت سیستماتیک تولید می کنند و در تولید آن با هیچ مشکلی روبرونیستند. اما آیا علامت تشدیددرنوشتارعاملی برای روان خوانی وصحیح خوانی کلمات و واژه های مشدد به حساب می آید، جای تامل است.
صداهای یکسان دربرخی ازکلمات به صورت مشددودربرخی دیگربه صورت غیرمشددتلفظ می شوند؛درحالی که بافت آوایی آن ها شبیه به هم است.
به طورکلی «تشدید» در زبان فارسی نقش کارسازیا درحقیقت نقش واجی دارد؛ زیرا تشدید حاصل یک قاعده فونولوژیک زبانی است وطبق یک قاعده استثناء ناپذیر وبه صورت ناخودآگاه مورد استفاده سخنگویان قرارمی گیرد.
این مقاله به منظوربررسی تشدید درزبان فارسی از دیدگاه آواشناسی، به شیوه کتابخانه ای نوشته شده است ویافته های پژوهش به شکل توصیفی – تحلیلی ارائه شده اند.