عوامل استرس آور، روش های سازگاری و کیفیت زندگی در بیماران همودیالیز

سطح کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی به دنبال عوامل استرس آور تغییر می یابد. بیماران برای مقابله باعوامل استرس آور از روش های سازگاری مختلفی استفاده می کنند و این پژوهش با هدف تعیین عوامل استرس آور، روش های سازگاری وکیفیت زندگی در بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شد.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی، بر روی 113 نفر از بیماران تحت درمان با همودیالیز بیمارستان شهید بهشتی بابل در سال1390 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه عوامل استرس (HSS) روش سازگاری جالوویس و پاوز و ایندکس کیفیت زندگی پاریلا و همکاران بود برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی و تحلیلی (تی مستقل- آنالیزواریانس وپیرسون) و نرم افزار SPSS17 استفاده شد.
4/50 درصد بیماران مذکر و محدوده سنی بیماران 18-87 سال بود. بین متغیر سن با عوامل تنش زای جسمی (050/0= p) و بین متغیر محل سکونت با عوامل تنش زای روانی نیز ارتباط معنی دارمشاهده شد، و بین فعالیت های مهم زندگی با متغیر وضعیت تاهل و وضعیت شغلی نیز ارتباط معنی دار مشاهده شد (هردو000/0= p). بیماران در مقابله با عوامل استرس زا بیشتر از روش های سازگاری هیجان مدار استفاده می کردند و بین شیوه های سازگاری هیجان مدار با عوامل استرس آور روانی و اجتماعی ارتباط مثبت و خطی وجود داشت (000/0 p= و 009/0 p=). بین روش های سازگاری مشکل مدار با ابعاد کیفیت زندگی کلی ارتباط مثبت و خطی مشاهده شد بین شیوه های مقابله ای هیجان مدار با وضعیت جسمی و کیفیت زندگی کلی و فعالیتهای مهم زندگی نیز ارتباط معنی دار و معکوس وجود داشت.
با شناسایی عوامل استرس در بیماران تحت درمان باهمودیالیز می توان از طریق ارائه خدمات پرستاری موثرتر و تدوین برنامه های اساسی مانند مشاوره های روانشناسی به منظور تقویت مکانیسم های سازگاری مشکل مدار و ارتقای کیفیت زندگی گامی ارزنده برداشت.