بررسی ساختار و عملکرد سیستم های نظارت چهره راننده در تشخیص خستگی و عدم تمرکز حواس

هر ساله تصادفات رانندگی زیادی به دلیل خواب آلودگی و عدم تمرکز حواس راننده در سراسر دنیا رخ می دهد که خسارت های جانی و مالی فراوانی به همراه دارند. یکی از روش های تشخیص خستگی و عدم تمرکز حواس، استفاده از سیستم های نظارت چهره راننده است. تحقیقات نشان می دهد رابطه معناداری بین میزان خستگی و فعالیت های چشم وجود دارد. از جمله نشانه های خواب آلودگی در چشم، کاهش فاصله بین دو پلک در پلک زدن، افزایش مدت زمان پلک زدن و افزایش تعداد پلک زدن است. علاوه بر این، خواب آلودگی همراه با خمیازه کشیدن و چرت زدن (افتادن سر به سمت پایین یا طرفین) است. در کنار مسئله خستگی و خواب آلودگی، مسئله عدم تمرکز حواس راننده نیز حادثه ساز است. خوشبختانه تا حدودی می توان میزان عدم تمرکز حواس راننده را از نشانه های ظاهر شده در چهره او تشخیص داد. مثلا چرخش بیش از اندازه سر به اطراف یا پلک نزدن طولانی از جمله نشانه های اصلی عدم تمرکز حواس می باشد. سیستم های نظارت چهره راننده با دریافت تصاویر چهره راننده از دوربین و پردازش آنها (به خصوص تصویر ناحیه چشم)، نشانه های خواب آلودگی و عدم تمرکز حواس را از چهره استخراج می کنند. سپس با تحلیل این تصاویر و استخراج ویژگی های مناسب، میزان خستگی و عدم تمرکز حواس راننده تخمین زده و در صورت لزوم به وی هشدار داده خواهند داد. در این مقاله با مروری بر سیستم های نظارت چهره راننده، ساختار و عملکرد درونی آنها مورد مطالعه قرار گرفته و مزایا و معایب هر کدام بررسی خواهد شد.