ارتباط فعالیت های مذهبی و سلامت معنوی با کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت

معنویت و مذهب به عنوان یک بعد انسانی و نقشی که در بهبودی افراد دارد، به طور روز افزونی مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط فعالیت های مذهبی و سلامت معنوی با کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- همبستگی، 154بیمار مبتلا به دیابت نوع2 بستری در دو بیمارستان کامکار عرب نیا و شهید بهشتی شهر قم با روش نمونه گیری مستمر و آسان در سال1390 شرکت کردند. اطلاعات بوسیله ابزارهای فعالیت های مذهبی Arcury و سلامت معنوی Ellison & Paloutzian جمع آوری و نمونه خون وریدی برای اندازه گیری هموگلوبین گلیکوزیله و قند خون ناشتا از بیماران گرفته شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش18 و آمار توصیفی، آزمون های t-test، پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد.
میانگین و انحراف معیار نمره سلامت معنوی 88/12 ± 79/90 (طیف نمره 120-20) و میانگین فعالیت های مذهبی93/12 ± 81/40 (طیف نمره65-0)بود. هموگلوبین گلیکوزیله 8/68% آنها بیشتر یا مساوی 7% بود و 1/57% آنها قند خون بیش از 110 میلی گرم در دسی لیتر داشتند. نمرات سلامت معنوی و فعالیت های مذهبی دو گروه بیماران با هموگلوبین گلیکوزیله بیشتر و مساوی7% و کمتر از 7% تفاوت معنی داری نداشت (888/0= p، 324/0= p). قندخون ناشتای بیماران با سلامت معنوی و فعالیت های مذهبی آنان ارتباط معنی داری نداشت (422/0= p، 128/0= p). ولی بین مذهبی بودن (به طور کلی) با قند خون ناشتا ارتباط معنی داری مشاهده شد (05/0> P).
نتیجه گیری کلی: در این مطالعه نمرات سلامت معنوی و فعالیت های مذهبی در بین بیماران با قند خون کنترل شده و کنترل نشده تفاوت معنی داری نداشت. پیشنهاد می شود، مطالعه ای به شکل مورد- شاهدی و طولی با حجم نمونه بیشتر همراه با بررسی وضعیت خودمراقبتی بیماران انجام شود.