تحلیل شکاف جغرافیایی کیفیت مسکن در مناطق 22 گانه شهر تهران

مسکن به عنوان نیاز اولیه بشر و تامین کننده حس رضایتمندی او نقش اساسی را در بهبود کیفیت زندگی بازی می کند. نواحی شهری بنا به دلایل مختلفی چون توزیع نابرابر درآمد و یا در مواردی ساخته شده بافت های اضطراری و یا وجود بافت های تاریخی، توزیع ناموزونی از مساکن استاندارد با سطح کیفیت متفاوت را نشان می دهد. در این راستا بررسی و مطالعه میزان شکاف و گسست فضایی میان مناطق مختلف شهر نیازمند مطالعه ای دقیق است. در این مقاله هدف بررسی ابعاد کیفیت مسکن مناطق 22گانه شهر تهران از بعد شاخص های کیفیت مسکن است.
روش تحقیق حاضر از انواع روش های توصیفی- تحلیلی است. برای تبیین کیفیت مسکن در مناطق 22گانه تهران از مجموعه داده های موجود در مرکز آمار استفاده شده است. در نهایت، برای تعیین رتبه کیفیت مسکن مناطق 22گانه از متد آنتروپی و SAW استفاده شده است.
بر اساس رتبه بندی به دست آمده مناطق 1، 2 و 5 در رتبه های اول تا سوم از منظر شاخص های کیفیت مسکن قرار دارند. مناطقی که در بالاترین شرایط از بعد شاخص های کیفیت مسکن قرار گرفته اند عمدتا مناطقی هستند که در رتبه های بالای برخورداری در سطح شهر تهران قرار دارند. در این میان مناطق 9، 21 و 19 در بدترین شرایط از منظر شاخص های کیفیت مسکن قرار دارند.