گونه شناسی ذی نفعان و مدیریت استراتژیک آن ها در سیستم ورزش کشور

اولین مرحله در توسعه ورزش در سطح ملی، ایجاد سیستم ورزش اثربخش است که در این سیستم افراد، گروه ها و سازمان هایی فعالیت می کنند؛ بنابراین تعیین و تجزیه و تحلیل ویژگی های آن ها برای پاسخ گویی به تقاضای آن ها به عنوان ذی نفعان ورزش در قالب مدیریت ذی نفعان مطرح می شود. این تحقیق با هدف تعیین ذی نفعان ورزش ملی و ارزیابی اهمیت این ذی نفعان انجام شد. جامعه آماری کارشناسان وزارت ورزش و جوانان هستند که بر اساس آمار موجود تعداد آن ها در حدود 166 است و تمامی آن ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که اطلاعات فردی کارشناسان و منافع و قدرت ذی نفعان بر اساس طیف لیکرت ارزیابی شد. نتایج تحقیقات نشان می دهد در میان ذی نفعان وزارت ورزش، فدراسیون های ملی بیشترین منافع (26/4) و داوطلبان کمترین منافع (21/2) را از وزارت ورزش می برند. همچنین کمیته ملی المپیک بیشترین قدرت (56/3) و داوطلبان (27/2) کمترین قدرت را در به دست آوردن منافع خود از وزارت ورزش و جوانان دارند. براساس ماتریس مندلو که ابزاری برای مدیریت ذی نفعان و اجرای استراتژی مدیریتی مناسب برای آن هاست، بیشتر ذی نفعان وزارت ورزش دارای منافع و قدرت کم هستند و تنها هیئت های ورزشی در طبقه قدرت کم و منافع زیاد جای گرفتند و تعدادی از ذی نفعان که ذی نفعان ورزشی و اولیه وزارت بودند در طبقه منافع و قدرت زیاد جای گرفتند. همچنین بر اساس نتایج تجزیه و تحلیل عاملی، ذی نفعان بر حسب قدرت و منافع به چهار گروه دسته بندی شدند. از نتایج تحقیق می توان برای به-کارگیری استراتژی های ارتباطی و رفتارهای سازگاری به منظور پاسخ گویی به تقاضای مختلف و متضاد استفاده کرد. نتایج تحقیق در ایجاد سیستم ورزش اثربخش تر نقش آگاهی دهنده برای وزارت ورزش و جوانان دارد که مسئول ورزش ملی است.