رهبری دانش، هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی رابطه بین رهبری دانش و هوش سازمانی با اثربخشی سازمانی در دانشگاه بوعلی سینای همدان است. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 313 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 171 آزمودنی تعیین گردید. گرد آوری داده ها با استفاده از سه پرسشنامه رهبری دانش، هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی صورت گرفته است. برای تعیین میزان پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد، که به ترتیب 93/0، 93/0 و 95/0 برآورد گردید. یافته ها نشان داد که وضعیت رهبری دانش، هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی بالاتر از سطح متوسط است. ضریب همبستگی پیرسون آشکار کرد که که بین رهبری دانش و هوش سازمانی با اثربخشی سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه بیانگر آن است که از بین مولفه های رهبری دانش، مولفه حمایت از فرایند یادگیری فردی و گروهی بیشترین تاثیر را در پیش بینی اثربخشی سازمانی دارد؛ و از بین مولفه های هوش سازمانی، مولفه های اتحاد و توافق، بینش استراتژیک و سرنوشت مشترک به ترتیب بیشترین تاثیر را در پیش بینی اثربخشی سازمانی دارند.