ارتباط بین هایپرلوردوسیس با میزان استقامت عضلات کمر

کاهش استقامت عضلات بازکننده کمر، ریسک فاکتور و نشانه کلینیکی مهمی برای کمر درد محسوب می شود. هدف این پژوهش تعیین ارتباط بین شاخص خستگی عضلات ناحیه کمر و هایپرلوردوسیس کمر بود.
این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 12 نفر مرد با قوس ستون فقرات کمری نرمال و 12 نفر مرد دچار هایپرلوردوسیس کمری انجام شد. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات ایلیوکوستالیس لامبروم، لانجیسیموس توراسیک، مالتی فیدوس و گلوتئوس ماکزیموس حین انجام آزمون سورنسن ثبت شد. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
مقادیر کاهش شیب میانه فرکانس عضله ایلیوکوستالیس لامبروم (022/0=p) و مالتی فیدوس (004/0=p) در دو گروه اختلاف معنی داری داشت. عضله گلوتئوس ماکزیموس در گروه هایپرلوردوسیس همبستگی بالایی با زمان استقامت داشت (005/0=p، 87/0r=).
به نظر می رسد که عضله ایلیوکوستالیس لامبروم در گروه مورد با کاهش بیش تر در میانه فرکانس سعی در جبران کاهش میانه فرکانس عضله مالتی فیدوس کرده است. هم چنین با توجه به یافته های این پژوهش، عضله گلوتئوس ماکزیموس در گروه شاهد و عضله ایلیوکوستالیس لامبروم در گروه مورد تعیین کننده زمان استقامت بودند. بنابراین پیشنهاد می شود به تمرینات اصلاحی برای عضلات ایلیوکوستالیس لامبروم و مالتی فیدوس در افراد دچار هایپرلوردوسیس و عضله گلوتئوس ماکزیموس در افراد با انحنای فقرات کمری نرمال توجه خاصی مبذول شود.