مقایسه ی اثر ضدمیکروبی جنیستئین و دایدزئین روی تعدادی از باکتری های بیماری زای غذایی

جنیستئین و دایدزئین از جمله ایزوفلاون های مهم موجود در سویا می باشند که با توجه به فعالیت های بیولوژیک زیاد آن ها، در سال های اخیر مطالعات بسیاری روی آن ها انجام شده است. این ترکیبات، استروژن های گیاهی بوده و دارای اثرات حفاظتی در برابر سرطان ها، امراض قلبی عروقی و استئوپروز می باشند؛ اما در مورد اثرات ضدمیکروبی آن ها اطلاعات محدودی در دسترس است. این مطالعه با هدف مقایسه ی اثرات ضدمیکروبی جنیستئین و دایدزئین روی هفت باکتری بیماری زای مهم غذایی، شامل اشریشیا کلای O157:H7، لیستریا مونوسیتوژنز، باسیلوس سرئوس، استافیلوکوکوس آرئوس، ویبریو پاراهمولیتیکوس، سالمونلا تایفی موریوم و کرونوباکتر ساکازاکی انجام گرفت. برای این کار تاثیر غلظت های مختلف این دو ترکیب در افزایش مدت زمان فاز تاخیری رشد باکتری ها با اندازه گیری میزان جذب نوری نمونه ها طی مدت 24 ساعت در دمای 35 درجه ی سانتی گراد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این دو ترکیب تا غلظت 1000 میکرومولار تاثیری در افزایش مدت زمان فاز تاخیری رشد اشریشیا کلای O157:H7 ندارند (05/0P). این دو ایزوفلاون باعث افزایش معنی داری در مدت زمان فاز تاخیری رشد باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و ویبریو پاراهمولیتیکوس در غلظت 125 میکرومولار و نیز در مدت زمان فاز تاخیری رشد کرونوباکتر ساکازاکی در غلظت 1000 میکرومولار شدند (05/0>P)؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که در صورت استفاده از غلظت 1000 میکرومولار جنیستئین و دایدزئین، فاز تاخیری رشد کلیه باکتری های مورد آزمایش، به غیر از اشریشیا کلای O157:H7، به طور معنی داری افزایش می یابد.