مقایسه عدم ثبات ژنومی (شکست کروموزومی وانیوزومی) بین بیماران مبتلاء به آلزایمر و پارکینسون با شروع زودرس و گروه کنترل با استفاده از تکنیک سنجش میزان میکرونوکلئوس

بیماری های آلزایمر و پارکینسون دو شکل بسیار شایع از بیماری های تحلیل برنده عصبی هستند. مطالعات گذشته حاکی از آن است که بیماری های تحلیل برنده عصبی با افزایش آسیب های کروموزومی همراه هستند که منجر به ناپایداری ژنومی می گردد. در پژوهش حاضر، وجود تغییرات کروموزومی ساختاری و/ یا شمارشی در لنفوسیت های خون محیطی افراد مبتلاء به بیماری آلزایمر و پارکینسون با شروع زودرس با استفاده از روش سنجش میزان میکرونوکلئوس مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور برای هر یک از دو گروه مورد یعنی آلزایمر و پارکینسون به ترتیب 18 و20 نمونه و برای گروه شاهد نیز 20 نمونه جمع آوری شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تفاوت میزان میکرونوکلئوس در دو گروه مورد و شاهد در هر دو بیماری از نظر آماری معنی دار است (P<0.0001). میانگین درصد میکرونوکلئوس برای گروه شاهد 325/8 و برای بیماری های آلزایمر و پارکینسون به ترتیب برابر با 061/21 و 45/34 می باشد. در پژوهش حاضر، به دلیل حجم کم نمونه و با توجه به اینکه برای اولین بار ناپایداری ژنومی در مبتلایان به شکل زودرس بیماری های مذکور مورد مطالعه قرارگرفت، نمی توان با قاطعیت نتیجه گیری نمود. بهتر است در مطالعات آینده حجم نمونه بیشتری برای بررسی استفاده شود.