گونه های جدید مایکوباکتریوم در 10 سال اخیر و مرور اهمیت بالینی آنها

مایکوباکتریوم های غیر سلی یا مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزیس ارگانیسم های محیطی هستند که غالبا در خاک و آب حضور دارند. بسیاری از این گونه ها که در دهه اخیر توصیف شده اند با بیماری های انسانی به خصوص در افراد با نقص سیستم ایمنی و مبتلا به ایدز ارتباط نزدیکی دارند. در این مطالعه مروری، بیماری زایی و اهمیت بالینی گونه های جدید مایکوباکتریوم بررسی شده است. در مجموع 63 گونه جدید مایکوباکتریوم در 10 سال اخیر(2013-2003) شناسایی شده که در گروه های مختلف طبقه بندی رانیون قرار گرفته اند. از این تعداد حدود 40 ایزوله از انسان گزارش شده که در بیماری زایی دخالت داشته اند. از بین این 40 مورد، 27 ایزوله(5/67 درصد) در گروه غیر کروموژن ها و 13 ایزوله(5/32 درصد) در گروه اسکوتوکروموژن ها بوده و اکثر این ایزوله ها کند رشد می باشند. گونه های فتوکروموژن با بیماری های انسانی در ارتباط نبوده اند. بیش ترین بیماری های ایجاد شده توسط مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزیس شامل عفونت های تنفسی در افراد مسن و لنفادنیت های گردنی در بچه ها بیشتر به دلیل Mycobacterium kyorinense و Mycobacterium mantenii بوده است. بعضی از گونه ها مانند M. riyadhenseنیز می توانند به عنوان پاتوژن اولیه انسان مطرح باشند. با توجه به شیوع پیش رونده بیماری ایدز در سال های اخیر و عفونت توام مایکوباکتریوم ها در این افراد؛ شناسایی صحیح این ارگانیسم ها، بیماری زایی، مقاومت دارویی و درمان مناسب آنها در مناطق سل خیز از جمله ایران اهمیت ویژه ای دارد.