توسل از دیدگاه دیوبندیه

اولین اصل از اصول دین مسلمانان توحید است. یکی از فروع آن توحید عبادی است. وهابیت به عنوان یک جریان انحرافی از اسلام با علم کردن مساله توحید و تفسیرانحصاری جاهلانه، به بسیاری از مسلمانان نسبت شرک می دهند. یکی از بارزترین مسائلی که دستاویز این جریان بوده و آنرا در تعارض با توحید عبادی می دانند «توسل» است. وهابیت به جز توسل به دعای نبی در زمان حیات و قیامت، مابقی وجوه توسل را شرک می دانند. حال سوال اینست که آیا این عقیده وهابیت در بین سایر فرق اسلامی عمومیت دارد یا تنها منحصر به خود آنهاست؟ اکثر فرق اسلامی بسیاری از وجوه «توسل» را قبول دارند. از جمله این فرق، دیوبندیه است. تبیین«توسل»، سازگاری آن با توحید،مشروعیت و عمق التجای مسلمین بدان، مساله مهمی است که در این مقاله با بررسی آن در قلمرو اندیشه وسیره علمای دیوبندیه در نمایاندن بطلان عقاید وهابیت گام برداشته می شود.دیوبندی ها ضمن برائت از عقاید وهابیون وجوه مختلف «توسل» مانند توسل به ذات و مقام پیامبر و صالحین، شفاعت، طلب دعا از پیامبر در دنیا، قبر و قیامت، طلب دعا از صالحین در زمان حیات ونیز بعد از مرگشان، زیارت قبر انبیاء و اولیاء،تبرک، شفاء و تکریم قبور و قبه ها را قبول دارند. اهمیت کلی این نوشتار اینست که تلاش وهابیت برای تعمیم افکار و عقاید باطل خود بر کل اهل سنت با ادعای مرجعیت فکری داشتن برای آنها با هدف انحراف فکری به سمت هدف دلخواهشان را، با چالش مواجه ساخته وانزوای عقیدتی آنها را نشان می دهد.