ارزیابی میزان حساسیت دارایی ها و پهنه های شهری با استفاده از تحلیل اندرکنشی با رویکرد برنامه ریزی شهری

بر اساس تئوری های مختلف، آنچه در جنگ های دنیای امروز بیشتر مورد توجه قرار می گیرد، شناسایی دارایی های با ارزش شهر یا کشور و احتمال حمله به آن هاست. با توجه به عملکرد، میزان تاثیرگذاری، موقعیت راهبردی و... میزان حساسیت هر کدام از دارایی ها نسبت به یکدیگر متفاوت است. از این رو تعیین میزان حساسیت دارایی ها اولین گام در طرح های پدافند غیرعامل است. حساسیت دارایی ها بر اساس پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت ناشی از خسارت و تخریب دارایی ها تعریف شده و طبقه بندی میزان حساسیت آن ها به روش های مختلفی صورت می گیرد. در این پژوهش تحلیل اندرکنشی دارایی ها برای ارزیابی حساسیت آن ها مورد استفاده قرار گرفته است. میزان حساسیت هر دارایی از تلفیق سه اندرکنش فیزیکی، زمانی و جغرافیایی محاسبه شده است. برای تدوین برنامه های کارآمدتر باید علاوه بر ارزیابی حساسیت دارایی ها، میزان حساسیت پهنه های تحت تاثیر آن ها نیز شناسایی شود و در برنامه ریزی مورد توجه قرار گیرد، در حالی که این امر در پژوهش های مرتبط با حساسیت کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این پژوهش توسعه ی مفهوم اندرکنش و ارائه ی روشی برای استفاده از تحلیل های اندرکنشی در برنامه ریزی شهری است. در این روش میزان حساسیت پهنه های شهری با توجه به دو عامل میزان حساسیت دارایی ها و تجمع آن ها در یک پهنه ی شهری تعیین شده است. برای عینی شدن این تحلیل، فرایند مذکور در یک منطقه ی شهری فرضی پیاده شده است. نتایج نشان می دهد که در این محدوده، دارایی های مربوط به زیرساخت برق از بیشترین حساسیت و دارایی هایی همچون موزه و صدا و سیما از کمترین میزان حساسیت برخوردارند.