اثر حفاظتی ویتامین E و سلنیوم بر بافت کبد موش صحرایی مقاوم به انسولین

دیابت از طریق ایجاد استرس اکسیداتیو باعث اختلال اندام ها می شود. نظر به اهمیت کبد در متابولیسم مواد، اثر آنتی اکسیدانی ویتامین E و سلنیوم بر عملکرد کبد در موش صحرایی مقاوم به انسولین، بررسی گردید.
35 سر موش صحرایی با وزن تقریبی g20±180 در 5 گروه دسته بندی شدند. همه گروه ها جز گروه کنترل با نوشیدن روزانه cc140 فروکتوز 10% به انسولین مقاوم شدند. گروه کنترل بدون تیمار، شاهد cc20/0 سرم فیزیولوژی و سه گروه تیمار شامل گروه S، cc20/0 محلول mg/kg/b.wt 5/0 سلنیوم بصورت تزریق درون صفاقی، گروه E همین دوز ویتامینE به طریق گاواژ و گروه E+S هر دو ماده را همزمان دریافت نمودند. از موش ها خونگیری نموده و سرم آن تجزیه بیوشیمیایی شد. سپس بافت کبد را جدا نموده پس از تثبیت در فرمالین 3% و پاساژ بافتی، مقاطع 5 میکرونی تهیه و با میکروسکوپ نوری مطالعه گردید. داده های حاصل با نرم افزار SPSS و با آزمون ANOVA و توکی تحلیل شدند (01/0 p<).
فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و غلظت قند در شاهد نسبت به کنترل افزایش و در تیمارها بخصوص (E+S) نسبت به شاهد کاهش معنی دار نشان داد. مطالعه بافتی تغییراتی چون هیدروپیک شدن سیتوپلاسم سلولها تا نکروز سلولی در گروه شاهد نشان داد که در گروه های تیمار بخصوص (E+S) مشاهده نشد.
ویتامینE و سلنیوم تغییرات ناشی از اثر دیابت نوع دو را تا حدودی جبران نموده است و این دو ماده در مصرف همزمان با اثر هم افزایی عملکرد بهتری دارند.