پوشش ریسک با استفاده از قراردادهای آتی سکه بهار آزادی مورد معامله در بورس کالای ایران: رهیافت ضریب جینی بسط یافته به میانگین(MEG)

برای مدیریت ریسک ناشی از نوسان (MV) بهره گیری از نسبت بهینه پوشش ریسک حداقل کننده واریانس قیمت ها، روش متعارف استفاده از قراردادهای آتی است. با توجه به این که روش حداقل واریانس مبتنی بر مجموعه ای از مفروضات غیر واقعی و محدود کننده است، استفاده از روش ضریب جینی بسط یافته به میانگین به جای روش حداقل واریانس دارای مزایایی می باشد. همچنین با توجه به این که روش ضریب جینی (MEG) بسط یافته به میانگین، صرفا به ریسک فرد سرمایه گذار می پردازد و توجهی به بازدهی ندارد، روش متوسط که هر دوی ریسک و بازدهی را مدنظر قرار می دهد نیز مورد (M-MEG) ضریب جینی بسط یافته به میانگین برآورد قرار گرفته است. در این مطالعه نسبت بهینه پوشش ریسک با استفاده از روش های مذکور برای قراردادهای آتی سکه بهار آزادی معامله شده از آذر 1387 تا اسفند 1390 در بورس کالای ایران، با یکدیگر مقایسه شده اند. نتایج حاکی از آن است که نسبت بهینه پوشش ریسک حداقل واریانس، بزرگ تر از نسبت های بهینه پوشش ریسک ضریب جینی بسط یافته به میانگین و متوسط ضریب جینی بسط یافته به میانگین است. همچنین نسبت پوشش ریسک متوسط ضریب جینی بسط یافته به میانگین برای درجات پایین تر ریسک گریزی، کوچک تر از نسبت بهینه پوشش ریسک ضریب جینی بسط یافته به میانگین است.