بررسی اثر محیط کشت حاصل از سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی بر آسیب حاد کلیوی ناشی از جنتامایسین در موش صحرایی

هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر فاکتورهای ترشحی سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی بر آسیب حاد کلیوی ناشی از جنتامایسین در موش صحرایی می باشد.
در این تحقیق ابتدا آزمایشی جهت دستیابی به مدل حیوانی استاندارد طراحی شد. سپس حیوانات به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. یک گروه به عنوان کنترل در نظر گرفته شد که هیچ تزریقی در حیوانات این گروه صورت نگرفت، سه گروه دیگر جنتامایسین را به صورت داخل صفاقی با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم درشش روز متوالی دریافت کردند. سپس به یکی از این سه گروه محیط کشت رویی سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی و به گروه دیگر محیط کشت فاقد فاکتورهای ترشحی به صورت داخل صفاقی و به مدت سه روز متوالی تزریق شد. در نهایت در روز های سوم، پنجم و هشتم بعد از تزریق جنتامایسین، نمونه های کلیه و خون حیوانات جمع آوری و مورد بررسی های بافت شناسی و بیوشیمیایی قرار گرفت.
نتایج گرچه به جز در موردی خاص، هیچ کاهش معنی داری در میزان بیومارکرهای خونی حیوانات در گروه دریافت کننده محیط کشت رویی سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی نسبت به دو گروه دیگر نشان نداد. اما بهبودی آسیب بافتی در تعدادی از روزهای مورد بررسی مشاهده شده است.
نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می کند که فاکتورهای ترشحی سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی می توانند در برابر آسیب بافتی ناشی ازجنتامایسین اثر محافظتی داشته باشند.