ارزیابی زیستی پهنه های جزرو مدی خور سماعیلی ماهشهر با استفاده از ساختار جمعیت بزرگ بی مهرگان کف زی

امروزه، در مطالعات تعیین کیفیت آب، بررسی حضور درشت بی مهرگان کف زی به عنوان شاخص های مکمل برای روش های شیمیایی تشخیص آلودگی ها شناخته شده است. با مطالعه تغییرات ساختار جمعیتی ماکروبنتوزها و تنوع آن ها می توان به پایش اثرات آلودگی اکوسیستم های آبی، به ویژه خورها پرداخت.
در پژوهش حاضر با تطبیق نتایج حاصل از شاخص های زیستی با آزمایش های فیزیک وشیمیایی به ارزیابی میزان آلودگی در خور سماعیلی که بخشی از خور موسی است، پرداخته شد. به منظور انجام پژوهش، 5 ایستگاه انتخاب و در چهار فصل، نمونه برداری صورت پذیرفت. همچنین برخی شاخص های تعیین کیفیت آب و رسوب از قبیلDO، Ec، دمای آب، pH، کدورت، GSA و TOM مورد سنجش قرار گرفت.
یافته ها و بر اساس نتایج به دست آمده در مجموع 4 گروه ماکروبنتوزی مشتمل بر 44 گونه، در منطقه مورد مطالعه شناسایی گردید، که در این میان، بیشترین درصد فراوانی به ترتیب مربوط به پرتاران Polycheate با 77/35 %، دو کفه ای ها Bivalvia با 15/33 %، شکم پایان Gastropoda با 76/19% و سخت پوستان Crustacea با 32/11% بوده است. میانگین میزان تراکم ماکروبنتوزها در هر مترمربع از بستر منطقه مورد مطالعه تعداد 550 عدد بوده است که نشان از تراکم پایین ماکروبنتوزی در این منطقه می باشد. به منظور پی بردن به وضعیت اکولوژیکی منطقه از نظر میزان آلودگی از الگویWelch استفاده گردید. محاسبه مقادیر به دست آمده از میزان شاخص شانون با شاخص ارایه شده توسط Welch نشان می دهد که منطقه مورد مطالعه از نظر میزان آلودگی در حد متوسط قرار دارد.