تعیین عوامل موثر بر رشد طولی فرسایش خندقی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز دره کره)

فرسایش خندقی یکی از مخرب ترین اشکال فرسایش آبی است که با رشد و گسترش آن حجم درخور توجهی از خاک از دسترس خارج می شود. این فرسایش یک جریان پیچیده ژئومورفولوژی و نشانه فرسایش پیشرفته و تخریب سرزمین است. در این تحقیق با استفاده از عکس های هوایی سال های 1346 و 1372 و با عملیات میدانی و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) گسترش طولی 25 خندق در منطقه دره کره طی دو دوره زمانی 1372 1387 و 1346 1372 اندازه گیری شد. همچنین، برای تعیین عوامل موثر بر گسترش طولی خندق ها از آنالیزهای رگرسیونی بین گسترش طولی خندق و فاکتورهای توپوگرافی، فیزیکی- شیمیایی خاک، و مورفولوژی خندق استفاده شد. نتایج نشان داد که متوسط گسترش طولی خندق ها در دوره های 1346 1372، 1372 1387، و میانگین دو دوره به ترتیب 36/1، 23/1، و 3/1 متر در سال اندازه گیری شده است. همچنین، بر اساس تجزیه رگرسیونی، پارامترهایی از قبیل مساحت حوزه آبخیز بالادست خندق، فاصله بالاکند تا مرز حوزه آبخیز، ارتفاع بالاکند، و SAR مهم ترین شاخص های موثر بر رشد طولی خندق اند. بر پایه یافته ها، فاصله راس خندق تا مرز حوضه آن به همراه ارتفاع بالاکند به همراه مشاهده حوضچه مستغرق در پای آن می تواند معیارهای مناسب و میدانی برای ارزیابی سریع مقدار فعالیت یک خندق جهت اولویت بندی کنترل آن در نظر گرفته شود.