برآورد پارامترهای دوزیمتری پلاک های چشمی 106Ru/106Rh در براکی تراپی تومورهای ملانومای کوچک Uvea با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو

اپلیکاتورهای مقعر چشمی با منبع بتازای روتنیوم- 106 در براکی تراپی تومورهای درون چشمی دارای استفاده بسیار وسیعی هستند و همین امر باعث شده است تا نیاز به دانستن توزیع دوز دقیق ناشی از تابش بتای این پلاک ها به تومور و بافت های سالم مجاور آن بیش تر حس شود. هدف این پژوهش محاسبه سه بعدی توزیع دوز سه پلاک CCA، CCB، و CGD در یک مدل چشم انسان با استفاده از کد MCNP-4C، جهت درمان ملانوم Uvea با ضخامت 5 میلی متر از سطح صلبیه چشم است.
در این راستا قسمت های مختلف چشم اعم از صلبیه، مشیمیه، شبکیه، قرنیه و غیره و هم چنین پلاک های 106Ru با مشخصات واقعیشان در کد، شبیه سازی گردید و میزان آهنگ دوز برای سه پلاک در بافت تومور و هم چنین بافت های حساس چشم مورد مطالعه قرار گرفته شد.
براساس نتایج به دست آمده و هم چنین اصل ALARA در براکی تراپی که هدف آن رساندن دوز ماکزیمم به بافت توموری و دوز مینیمم به بافت های سالم اطراف تومور است، آگاهی کامل از شکل و سایز تومور، قبل از استفاده از این پلاک ها برای درمان، الزامی بوده و در جهت کمینه سازی دوز ناخواسته بافت های سالم مجاور، استفاده از پلاک CA در درمان تومورهای کوچک، تا عمق 5 میلی متر توصیه می گردد.
پلاک CCA با کم ترین میزان جذب دوز در بافت های سالم اطراف تومور مانند لنز و صلبیه چشم به ازای دوز یکسان تومور، دارای نتایج بهتر درمانی نسبت به دیگر پلاک های مورد مطالعه بوده و در نتیجه برای درمان تومورهای کوچک، استفاده از این نوع پلاک توصیه می شود.