اثر 6 هفته تمرین استقامتی بر سطوح اینترلوکین10 در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

تمرین های ورزشی می توانند از راه تنظیم و تعدیل تعادل سیتوکینی در ریزمحیط تومور نقش حمایتی را در سرطان پستان ایفا نمایند. اینترلوکین 10 سیتوکینی ضد التهابی و ضد رگ زایی تومور است که نقش مهمی در روند بازداری رشد تومور دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین های استقامتی بر میزان IL-10 بافتی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود.
20 سر موش بالب سی ماده (6 تا 8 هفته ای با میانگین وزنی 2±14 گرم) خریداری و به شکل تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 6 هفته تمرین های استقامتی (پنج جلسه در هفته، 25 دقیقه، 50% تا 65% بیشینه اکسیژن مصرفی) را پس از آشناسازی موش ها با محیط ورزشی و تزریق یک میلیون سلول سرطانی MC4-L2 انجام دادند. هر هفته یک بار طول و عرض تومور توسط کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. در پایان بافت تومور موش ها برداشته شد و به سرعت منجمد، و در دمای70- درجه ی سلسیوس نگه داری گردید. نمونه تومور هموژنیزه شد و سپس با روش الایزا میزان سیتوکین IL-10در نمونه ها بررسی گردید. از آزمون تی مستقل به منظور مقایسه ی داده های مربوط به دو گروه کنترل و تجربی استفاده گردید.
یافته ها نشان داد مقدار IL-10 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (P≤0.05). هم چنین، کاهش حجم تومور در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید.
IL-10 سیتوکینی ضد رگ زا است. افزایش سطح این سیتوکین همسو با کاهش حجم تومور بود. بنابراین تمرین استقامتی به احتمال زیاد از راه تعدیل سطح این سیتوکین می تواند موجب کاهش رشد تومور گردد. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری نمود تمرین های استقامتی نقش موثری در بازداری از رشد تومور در سرطان های وابسته به استروژن دارد.