بوم شناسی فرهنگی؛ تحلیل دانش بومی و انسجام اجتماعی در مدیریت شیر دام های چراکننده در مرتع (مطالعه موردی: روستای قصر یعقوب - خرم بید- استان فارس)

همیاری در نظام گله داری و دانش بومی مدیریت فرآورده های شیری از دیرباز در کشور ما مورد توجه بوده و با فرهنگ و محیط هر منطقه سازگار شده است. تحقیق حاضر به تحلیل دانش بومی و انسجام اجتماعی در مدیریت شیر دام های چراکننده در روستای قصر یعقوب شهرستان خرم بید در استان فارس می پردازد. روش تحقیق این بررسی به شیوه پیمایشی است. به جهت تولید اطلاعات، از روش مشاهده مستقیم، مشاهده مشارکتی، و مصاحبه سازمان یافته بهره گرفته شد. نتایج تحقیق به بررسی عملکرد سیستم مدیریتی تعاونی همشیری در بین زنان روستایی با عنوان «شیردان»، ابعاد مختلف دانش بومی، مکانیسم مدیریت شیر در بین زنان، و همچنین سنت ها و عرف محلی مرتبط با آن می پردازد. بر اساس نتایج این تحقیق، می توان بیان کرد که زنان روستایی، در روستای مورد مطالعه، بر اساس عرف محلی خود و به منظور مدیریت شیر دام ها، نهاد اجتماعی را بر اساس آداب و رسوم محلی شکل داده اند. این تشکل ها برخاسته از دانش بومی منطقه است و نوعی سرمایه اجتماعی برای بهره برداران به شمار می رود و نقش مهمی در حفظ و تقویت انسجام اجتماعی و پایداری مولفه های اقتصادی ساکنان منطقه ایفا می نماید.