بررسی وضعیت تخریب پوشش گیاهی در منطقه شرق اصفهان به کمک روش لادا

مناطق خشک و نیمه خشک، به دلیل حساس بودن، اکوسیستم های متغیری دارند. بنابراین، برای اجرای اغلب فعالیت های مدیریتی و اصلاح این فعالیت ها به ارزیابی و پایش مداوم این محیط ها نیاز است. پوشش گیاهی یکی از مهم ترین ابزارهای ارزیابی اکوسیستم ها به شمار می رود و اغلب از آن همچون معیاری برای ارزیابی و پایش بسیاری از کارکردهای اکوسیستمی استفاده می شود. در این پژوهش، برای نخستین بار در کشور ایران، وضعیت پوشش گیاهی یک منطقه بیابانی به وسیله روش ارائه شده توسط پروژه ارزیابی تخریب زمین در مناطق خشک (لادا) که یکی از آخرین دستورالعمل های بررسی تخریب پوشش گیاهی نیز به شمار می رود ارزیابی شده است. در این مدل برای ارزیابی وضعیت پوشش گیاهی از 16 معیار مختلف استفاده می شود: کل خاک لخت، لکه های بدون پوشش، ماده آلی، قدرت پوشش گیاهی، نسبت گونه های دائمی، نسبت گونه های مفید، نسبت هر طبقه، گونه های کم شونده، گونه های زیادشونده، گیاهان سمی، گونه مهاجم، خسارت ناشی از آفات، خسارت در اثر بیماری، تجاوز بوته ها، بهره برداری (بوته کنی)، و کاهش بایومس. پس از اجرای این مدل در مراتع بیابانی ناحیه شرق اصفهان و مقایسه نتایج به دست آمده با واقعیت، مشخص شد عملکرد این مدل دست کم برای مناطق بیابانی این ناحیه بسیار مناسب است.