بررسی سیتوتوکسیسیته و ژنوتوکسیسیته میرتازاپین در لنفوسیت های خونی با استفاده از روش میکرونوکلئوس

میرتازاپین یکی از داروهای چهار حلقه ای ضدافسردگی هست که دارای هر دو فعالیت نروآدرنرژیک و سروتونرژیک می باشد. این دارو اغلب برای درمان افسردگی های ماژور مورد استفاده قرار می گیرد. میرتازاپین موجب افزایش سطح آدرنالین و سرتونین در بدن می شود. اثر ژنوتوکسیسیته میرتازاپین تا به حال مطالعه نشده است. هدف از این پژوهش بررسی اثر سیتوتوکسیسیته و ژنوتوکسیسیته داروی میرتازاپین در لنفوسیت های خون انسان می باشد.
بررسی اثر ژنوتوکسیسیته و سیتوتوکسیسیته میرتازاپین بر لنفوسیت های خون انسان با استفاده از روش میکرونوکلئوس انجام شد. لنفوسیت های خونی در دوزهای μg/ml55، 40، 25، 10 تحت تیمارهای 24 ساعته و 48 ساعته با میرتازاپین قرار گرفتند.
مقایسه نمونه های تیمار شده 24 ساعته و 48 ساعته با نمونه های بدون تیمار نشان داد که میرتازاپین موجب افزایش معنی داری در شکل گرفتن میکرونوکلئوس نشده است ولی به صورت معنی داری موجب کاهش شاخص تقسیم هسته ای در همه نمونه ها و در هردو گروه تیمار شده است.
میرتازاپین ژنوتوکسیک نبوده ولی اثر سیتوتوکسیک در لنفوسیت های خونی انسان داشته است. بر اساس نتایج این پژوهش میرتازاپین دارای اثرسیتوتوکسیک بر روی سلول های انسانی می باشد.