بررسی آثار کامپوزیت ژلاتین- کیتوسان بر کشت سلول های استرومایی مغز استخوان موش صحرایی

ژلاتین و کیتوسان به عنوان بیوپلیمرهای زیست سازگار و زیست تخریب پذیر شناخته شده اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات غشاء ژلاتین- کیتوسان بر روی زنده ماندن، تکثیر، مرگ و تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان موش صحرایی می باشد.
در این مطالعه ابتدا فیلم کامپوزیتی ژلاتین- کیتوسان به وسیله قالب گیری مخلوط این دو پلیمر در اسیداستیک گلاسیال تهیه شد. پس از اینکه سلول های BMSC به مرحله پاساژ دوم رسید، سلول ها در چهار گروه کشت شامل: پلیت محیط کشت حاوی سلول و فاقد غشاء(شاهد)، پلیت محیط کشت حاوی سلول و غشاء ژلاتین، پلیت محیط کشت حاوی سلول و غشاء کیتوسان و پلیت محیط کشت حاوی سلول و غشاء ژلاتین-کیتوسان کشت داده شدند. زنده بودن سلول ها در روزهای دوم، چهارم و ششم توسط رنگ تریپان بلو، تکثیر سلولی از طریق شمارش سلول ها و مرگ سلولی توسط رنگ آمیزی آکریدین اورنج مورد بررسی قرار گرفت. همچنین با بررسی بیان پروتئین Fibronectin و CD44 به روش ایمونوسایتوشیمی تمایز سلولی در روزهای دوم، چهارم و ششم در گروه های مختلف بررسی شد.
میزان تکثیر سلول ها در گروه کیتوسان در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی داری مشاهده شد(P<0.05). اما گروه های ژلاتین و ژلاتین-کیتوسان مشابه گروه شاهد بوده و سلول ها تقریبا به یک اندازه افزایش یافته بود. همچنین عدم تمایز سلولی در تمام گروه ها مشاهده شد.
نتایج نشان داد غشای ژلاتین-کیتوسان می تواند به عنوان مدلی مناسب از یک داربست زیست تخریب پذیر در مهندسی بافت و سلول درمانی مورد استفاده قرار گیرد.