بررسی اثر سایتوتوکسیک سیلی مارین بر رده سلولی4T1 استخراج شده از تومورهای پستانی موش BALB/c

امروزه افزایش چشمگیری برای شناسایی ترکیبات موثر در پیشگیری و درمان بیماری سرطان وجود دارد. سیلی مارین ترکیب فلاونوئیدی مشتق شده از گیاه خارمریم است که به عنوان یک داروی شناخته شده در درمان بیماری های کبدی مورد استفاده قرار می گیرد و به علت اثرات آنتی اکسیدانی قوی مورد توجه محققان در درمان بیماری سرطان است.

بررسی اثر سایتوتوکسیک سیلی مارین بر رده سلولی4T1 و مقایسه آن با داروی شیمی درمانی تاکسول.

سلول ها تحت تیمار با غلظت های مختلف سیلی مارین (μg/ml125، 100، 75، 50، 25) و تاکسول (nM20، 10، 5، 5/2، 25/1) در فواصل زمانی 72، 48، 24 ساعت به طور جداگانه قرار گرفتند. تیمار ترکیبی هم به شکل متناظر انجام گرفت. توانایی حیات سلول ها با دو روش تریپان بلو وMTT ارزیابی و برای بررسی مورفولوژی هسته، رنگ آمیزی با هوخست وPI انجام شد.

سیلی مارین و تاکسول به صورت وابسته به دوز و زمان به طور معنی داری موجب کاهش قابلیت حیات سلول های سرطانی پستان موش شدند. به علاوه تغییرات مورفولوژیک مربوط به آپوپتوز به طور مشابه در هر دو تیمار مشاهده شد. در تیمار ترکیبی سیلی مارین و تاکسول، سیلی مارین باعث افزایش حساسیت سلول های 4T1 به تاکسول شد.

در این مطالعه اثرات سایتوتوکسیک سیلی مارین روی سلول های سرطانی موش قابل مقایسه با داروی تاکسول بود. استفاده همزمان سیلی مارین و تاکسول اثرات سیتوتوکسیک تاکسول را افزایش داد.