بررسی رضایت والدین نوزادان بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان

رضایت بیمار پدیده پیچیده ای است که تحت تاثیر عوامل گوناگون قرار دارد. رضایت بیمار یکی از مهمترین شاخص ها در بهبود کیفیت مراقبت است که می تواند به عنوان معیاری با ارزش در برنامه ریزی های آینده بیمارستانی، موثر باشد. باوجود اهمیت رضایت بیمار به عنوان نشانگر کیفیت، اطلاعات به روزی از میزان رضایت والدین نوزادان بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان در دسترس نیست. هدف این پژوهش تعیین میزان رضایت والدین نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بود.
در این مطالعه توصیفی مقطعی، 300 نفر از والدین نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان با نمونه گیری خوشه ایاز دوازده بیمارستان دولتی منتخب شهر تهران در سال 1392 مشارکت نمودند. داده های جمعیت شناختی والدین و داده های مربوط به رضایت آن ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا شده در سه حیطه خدمات رفاهی، پرستاری و پزشکی با مقیاس لیکرت و در دامنه صفر تا صد اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (پیرسون و کای اسکوآر) در نرم افزار SPSS19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین نمرات رضایت در مورد مراقبت های پرستاری 5/14 ± 6/63، مراقبت های پزشکی 9/11 ± 05/54، خدمات رفاهی02/9 ± 03/42 و در مورد رضایت کلی5/31 ± 04/63 بود. بین متغیرهای بیمارستان (0001/0 p=)، سن (014/0 p=)، درآمد (007/0 p=)، سابقه بستری (0001/0 p=) و مدت بستری (015/0 p=) با میزان رضایتمندی کل ارتباط معنی دار مشاهده شد.
میزان نسبتا بالای رضایت والدین از سه حیطه خدمات رفاهی، مراقبت های پرستاری و پزشکی می تواند نشانگر مطلوب بودن کیفیت خدمات ارائه شده باشد و برای جلب رضایت بیشتر والدین لازم است کادر درمان همکاری و مساعدت بیشتری با یکدیگر داشته باشند. همچنین لازم است پزشکان و پرستاران ارتباط نزدیک تر و صمیمانه تری با والدین برقرار نمایند. برای ملاقات نوزاد با دیگر افراد خانواده امکانات و تسهیلات خاص در نظر گرفته شود.