مقایسه اثرات حفاظتی و درمانی هگزا متیلن تترآمین و N - استیل سیستئین بر استرس اکسیداتیو ناشی از خردل گوگردی در سرم موش صحرایی

خردل گوگردی از عوامل آلکیله کننده است که تشکیل رادیکال های آزاد را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی نقش حفاظتی و درمانی داروهای هگزامتیلن تترآمین (HMT) و N– استیل سیستئین (NAC) در کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از خردل گوگردی در سرم موش صحرایی است.
در مطالعه تجربی حاضر، موش های صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل، گروه خردل گوگردی (mg/kg5/0% به صورت داخل تراشه ای تنها یک بار)، گروه (HMT (mg/kg 7/5، گروه (NAC (mg/kg0/5، گروه HMT– خردل، گروه NAC– خردل، گروه خردل- HMT و گروه خردل- NAC. داروهای HMT و NAC یک ساعت قبل و بعد از دریافت خردل به مدت 14 روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. بعد از 14 روز، موش ها توسط اتر بیهوش و خون از قلب حیوانات گرفته و سرم تهیه گردید. سپس فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST)، غلظت های گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدئید (MDA) توسط روش های بیوشیمیایی تعیین شدند.
خردل باعث کاهش فعالیت آنزیم های (SOD (p<0.01 و (CAT (p<0.05 و غلظت (GSH (p<0.01 سرم شده، در حالی که باعث افزایش فعالیت (GST (p<0.01 و غلظت MDA (p<0.01) گردید. تجویز پیش درمانی و درمانی HMT وNAC باعث بهبود این پارامترهای بیوشیمیایی شد.
خردل گوگردی باعث القا استرس اکسیداتیو در سرم موش صحرایی می شود. داروهای HMT و NAC قادرند استرس اکسیداتیو را کاهش دهند. نقش حفاظتی HMT در کاهش سمیت خردل گوگردی بیشتر از NAC است.