مقایسه میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب درگیر در استراتژی مچ پا در ورزشکاران دختر، هنگام ایستادن یک پا روی تاب تعادل و تخته تعادل

به نظر می رسد استفاده از تاب تعادل به عنوان وسیله ای که به تازگی در ایران ساخته شده است، در برنامه های تمرینی پیش گیری از آسیب های ورزشی و بازتوانی مفید باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات درگیر در استراتژی مچ پا در تاب تعادل با تخته تعادل است.
تحقیق حاضر کاربردی و از نوع علی- مقایسه ای است. 15 دانشجوی دختر بین 20 تا 22 سال به صورت هدفمند و با داشتن معیارهای ورود، انتخاب شدند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات درشت نی قدامی، دوقلو، راست رانی و همسترینگ آنان، هنگام ایستادن یک پا روی دو وسیله سنجیده شد. اختلاف میانگین فعالیت عضلات در دو وسیله با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیره انجام شد.
نتایج، تفاوت معنی داری را در میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات روی دو وسیله(0/001=p) نشان داد. هم چنین نتایج اثرات درون گروهی نشان داد که فعالیت عضلات درشت نی قدامی، راست رانی و همسترینگ روی تاب تعادل به طور معنی داری نسبت به زمانی که فرد روی تخته تعادل ایستاده بیشتر است(p<0/05). برای عضله دوقلو با وجود بالاتر بودن میزان فعالیت در تاب تعادل این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(p>0/05).
به نظر می رسد ایستادن روی تاب تعادل باعث ایجاد فعالیت عضلانی بیشتر در عضلات درگیر در مفاصل مچ پا و ران (مثل درشت نی قدامی، راست رانی و همسترینگ) می شود. بنابراین پیشنهاد می شود از این وسیله در برنامه های تمرین تعادلی استفاده شود.