تنوع ژنتیکی کلروپلاستی و جریانات ژنی در گونه های گلابی با استفاده از نشانگر CAPS

مناطق غیرکد کننده برای ارزیابی گروه بندی های فیلوژن در جنس Pyrus بسیار قابل استفاده است زیرا این مناطق کمتر عملکردی بوده و بنابراین تنوع آن ها تحت تاثیر انتخاب خنثی است. در این پژوهش، روش توالی های چندشکل تکثیر شده شکسته شده (Cleaved Amplified Polymorphic Sequence: CAPS) برای تجزیه سه ناحیه بسیار متغیر در نواحی بین ژنی DNA کلروپلاست در 73 رقم بومی و ژنوتیپ وحشی گلابی ایرانی و اروپایی (Pyrus communis)، نه رقم ژاپنی P. pyrifolia، syn. P. serotina و یک ژنوتیپ چینی P. × bretscheideri مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه ژنوم کلروپلاست 83 رقم و ژنوتیپ با استفاده از سه جفت آغازگر کلروپلاستی و سه آنزیم برشی Tru1I، BsuRI و RsaI، پانزده هاپلوتیپ را شناسایی کرد. هاپلوتیپ H1 بالاترین فراوانی را در بین ارقام اروپایی نشان داد و هاپلوتیپ های H10، H7 و H4 منحصرا در ارقام و ژنوتیپ های ایرانی مشاهده شد. در کل، نشانگر CAPS ارقام و ژنوتیپ های وحشی مورد بررسی در این مطالعه را به پنج گروه جداگانه تقسیم کرد و ارقام ژاپنی در این دندروگرام با ژنوتیپ های ایرانی هم گروه بودند. این نتایج فرضیه ردپای ژنتیکی روی ژرم پلاسم گلابی ایرانی را توسط دورگ گیری گلابی های کشت شده آسیای شرقی و اروپایی و جریان های ژنی از گونه های وحشی به اهلی، تایید کرد.