عوامل محیطی و روانشناختی- اجتماعی همبسته با فعالیت جسمانی در اوقات فراغت دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر کرمانشاه

از آنجا که نوجوانی دوره ای مهم از عمر است که الگوهای رفتاری مربوط به سبک زندگی در این دوره می تواند به مراحل بزرگسالی منتقل شود، از این رو، شناخت عوامل مرتبط با فعالیت جسمانی در نوجوانان برای کارآمدسازی برنامه های مداخله ای در ایجاد سبک زندگی فعال دارای اهمیت است. هدف این پژوهش، آزمون عوامل روانی- اجتماعی و محیطی در پیش بینی فعالیت جسمانی در یک نمونه تصادفی از دانش آموزان دختر مقاطع تحصیلی متوسطه شهر کرمانشاه بود. شرکت کنندگان شامل 307 دانش آموز در کلاس های اول تا سوم دبیرستان بودند. از چهار پرسشنامه برای اکتشاف رابطه احتمالی متغیر های محیطی، روانی و اجتماعی با فعالیت جسمانی دختران نوجوان استفاده شد. داده ها از طریق همبستگی و مدل معادلات ساختاری موردتحلیل قرار گرفت. نتایج موید آن بود که همه متغیرهای محیطی و روانی- اجتماعی، به طور معنی داری با هم همبستگی متقابل داشته و با فعالیت جسمانی رابطه معناداری دارند. کلیه شاخص های برازش مدل در دامنه قابل قبول بود و به ترتیب عوامل حمایت اجتماعی (دوستان)، خودکارآمدی فعالیت جسمانی و دسترسی به محیط ورزشی دارای ضریب تاثیر معنادار و پیش بینی کننده فعالیت جسمانی در اوقات فراغت بودند.