اثر مدیریت تلفیقی کود و رقابت علف های هرز بر کارایی، توان ذخیره سازی و انتقال مواد فتوسنتزی میانگره های ساقه ی اصلی گندم

به منظور بررسی اثر مدیریت تلفیقی کودهای شیمیایی و بیولوژیک در شرایط رقابت با علف های هرز بر توان تجمع و کارایی انتقال مجدد مواد فتوسنتزی در ساقه ی گندم آزمایش مزرعه ای در سال زراعی 91-1390 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. طرح آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفی و با 3 تکرار بود. تیمار اصلی شامل، 5 روش مدیریت تلفیقی (شامل روش های شیمیایی، بیولوژیکی و تلفیق شیمیایی با بیولوژیکی) و تیمار فرعی شامل 3 شدت رقابت با علف هرز خردل وحشی (تراکم 7، 14، 21 بوته در مترمربع) بود. طول و وزن خشک میانگره های مختلف آن (پدانکل، پنالتیمیت: میانگره ما قبل آخر، میانگره های پایینی) و هم چنین کارایی انتقال مجدد مواد فتوسنتزی اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد که با تغییر درصد کودهای شیمیایی نسبت به کودهای بیولوژیک، کارایی ذخیره سازی و انتقال مواد فتوسنتزی میانگره های ساقه تغییر یافت. تیمار 50 درصد کودشیمیایی و مجموع کودهای بیولوژیک بیش ترین درصد کارایی انتقال مجدد (30/43)، درصد انتقال مجدد (10/51) و مقدار ماده خشک انتقال یافته (09/2 گرم) را دارا بودند. اثر روش های مدیریت تلفیقی کود بر کارایی انتقال مجدد ماده خشک بیش تر از تیمار رقابت با علف های هرز بود. بعلاوه، در هر سه گروه از میانگره های ساقه، صفت وزن بیش تر از صفت طول تغییر داشت. نتایج این آزمایش نشان داد که اجرای روش های تلفیقی کود در مقایسه با روش کاملا بیولوژیکی شرایط متعادل تری برای خصوصیات میانگره های گندم فراهم می کند.