ارتباط هوش اخلاقی با کیفیت زندگی کاری پرستاران

هوش اخلاقی با انجام درست کار و رعایت اصول اخلاقی پیوند دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش اخلاقی با کیفیت زندگی کاری در پرستاران بیمارستان های تبریز انجام شد.
پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر تبریز در سال 1393 بودند و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 186 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل (2005) و کیفیت زندگی کاری بروکس و آندرسون (2005) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
براساس یافته ها بین مولفه های هوش اخلاقی با کیفیت زندگی کاری – خانگی، کیفیت زمینه کاری و کیفیت دنیای کاری ارتباط مثبت معنی داری وجود دارد (001/ 0 =P). بین هوش اخلاقی با کیفیت برنامه کاری رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که هوش اخلاقی می تواند مولفه های کیفیت زندگی کاری - خانگی، کیفیت زمینه کاری و کیفیت دنیای کاری را پیش بینی کند اما سهم معناداری در پیش بینی مولفه کیفیت برنامه کاری ندارد.
نتیجه گیری کلی: با توجه به اینکه کیفیت زندگی کاری پرستاری از طریق هوش اخلاقی قابل پیش بینی است، به نظر می رسد سطح مطلوب هوش اخلاقی می تواند منجر به ایفای موثر نقش توسط پرستاران در بیمارستان گردد. در عین حال می توان از طریق رهیافت هایی نظیر تشویق رفتار مبتنی بر اخلاق، وضعیت موجود را ارتقاء داد.