بررسی الگوی پیچان رودی رودخانه ها با استفاده از شاخص های لئوپولد و کورنایس (مطالعه موردی: رودخانه ی بابل رود و سجاد رود)

بخش عمده ای از شهر ها و روستاها در امتداد رودخانه ها و به ویژه در روی پادگانه های رودخانه ای استقرار یافته اند. این زمین ها تحت ثیر دینامیک رودخانه و تغییرات دبی، همواره در معرض خطراتی از جمله سیلاب و ناپایداری بستر در نتیجه ی حرکات پیچان رودی هستند. لذا بررسی الگوی پیچان رودی رودخانه ها به منظور جلوگیری از خطرات احتمالی امری ضروری است. در این پژوهش محدوده مورد بررسی، رودخانه ی بابل رود و سجادرود واقع در جلگه ی ساحلی مازندران در نظر گرفته شد. به منظور تعیین الگوی این رودخانه ها از ضریب خمیدگی (به روش لئوپولد) و نیز زاویه ی مرکزی (به روش کورنایس)، به عنوان ابزار غیر فیزیکی و از نقشه های توپوگرافی و عکس های هوایی به عنوان ابزار فیزیکی تحقیق استفاده شد. در نهایت نتایج تحقیق نشان داد که میانگین ضریب خمیدگی در محدوده ی مورد مطالعه برابر46/ 2 می باشد این رقم بیانگر بالا بودن نسبت پیچ و خم دار بودن رودخانه است همچنین نشان دهنده این است که سرعت تکامل پیچان رودها از نظر زمانی و مکانی یکسان نیست. از طرفی با توجه به نتیجه ی به دست آمده از شاخص ضریب خمیدگی، 76/ 71 درصد از قوس های این رودخانه در زمره ی الگوی پیچان رودی تکامل یافته قرار می گیرند. ضرایب به دست آمده از طریق این مدل ها، ضرورت تثبیت میان مدت و کوتاه مدت بستر را از طریق روش های مدیریتی و مهندسی سازه ایجاب می کند.