نقش نظریه های ضمنی هوش در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نظریه های ضمنی هوش در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان صورت گرفت. روش پژوهش، همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه مدارس خاص (نمونه دولتی و شاهد) شهر مشهد در سال تحصیلی 93-92 بودند که تعداد 332 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس نظریه های ضمنی هوش (ITIS) بود که روایی و پایایی آن احراز گردیده بود. معدل کل دانش آموزان نیز به عنوان نمره موفقیت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده های پژوهش با آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. 1- رابطه عامل ذاتی هوش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان منفی و معنادار بود (001/0p<، 56/0-r=). 2- بین عامل افزایشی هوش و نمرات پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (001/0،p< 41/0r=). 3- 38 درصد واریانس نمرات پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از طریق نظریه های ضمنی هوش قابل تبیین بود. با عنایت به اهمیت نظریه های ضمنی هوش در پیشبرد اهداف آموزشی، توجه به نظریه های ضمنی هوش به عنوان عاملی موثر در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان باید مورد توجه مسئولان نظام آموزش و پرورش قرار گیرد.