مروری بر وضعیت ثبت و احراز پیشینه کیفری مجرمان در سیستم انتظامی

براساس نتایج پژوهش هایی که درحوزه مداخله عدالت کیفری صورت گرفته است، از دهه 1960 به بعد به تدریج امیدهایی که نسبت به اثربخشی برنامه های اصلاح و درمان مجرمان در زندان به وجود آمده بود روبه زوال گذاشته و در عوض رویکرد شناسایی و مدیریت خطر مجرمان جایگزین آن شده است. در این رویکرد، نظام تعیین کیفر با در اختیار داشتن تصویر شفاف و دقیق از پیشینه کیفری، ویژگی های فردی، اجتماعی و قضایی مجرمان و شناسایی عوامل تاثیرگذار بر تکرار جرم و درجه خطرناکی آنان، بهتر می تواند در مورد شناسایی و مدیریت خطر جرم و افزایش هزینه آن برای مجرمان تصمیم گیری نماید.
ثبت و احراز پیشینه ی کیفری مجرمان در دستگاه انتظامی در مقایسه با دستگاه قضایی از قدمت بیشتر و در عین حال از کارایی موثرتری برخوردار می باشد. پایه گذاری این دستگاه براساس ویژگی های آثار انگشت موجب شده هرگونه تغییر قیافه، جعل مدارک هویت، کتمان هویت و نظایر اینها، توسط مجرمان، مانع دست یابی به پیشینه کیفری و هویت واقعی آنان نباشد. این دستگاه با خلا پشتوانه قانونی، مشخص نبودن زمان نگهداری سوابق انگشت نگاری و هم چنین عدم ثبت پیشینه کیفری اشخاص حقوقی، با محکومیت های شورای حل اختلاف و تعزیرات حکومتی مواجه می باشد.