بررسی ارتباط آشفتگی اخلاقی با کنترل و تقاضای شغلی در پرستاران بیمارستان های شهر تبریز

آشفتگی اخلاقی به عنوان متغیری موثر در چگونگی انجام وظایف شغلی پرستاران به شمار می آید. از طرفی تقاضا و کنترل شغلی میتواند تحت تاثیر آشفتگی اخلاقی قرار بگیرد. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط آشفتگی اخلاقی با کنترل و تقاضای شغلی در پرستاران است.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است که به روش همبستگی انجام گردید. جامعه ی آماری مورد بررسی شامل همه ی پرستاران شاغل در بیمارستانهای شهر تبریز در سال 1393 بودند که با روش نمونه گیری تصادفی طبقهای تعداد 145 نفر به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب شدند. جهت جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه ی آشفتگی اخلاقی کورلی و پرسشنامه ی کنترل- تقاضای شغلی وال، جکسون و مولارکی استفاده گردید. داده ها با استفاده از روش های ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
براساس یافته ها میانگین و انحراف معیار متغیرهای تکرار آشفتگی اخلاقی به ترتیب 99/2 و 60/0، شدت آشفتگی اخلاقی 65/2 و 77/0، تقاضای شغلی 93/4 و 97/0 و کنترل شغلی 42/3 و 86/0 به دست آمد. همچنین بین آشفتگی اخلاقی با تقاضای شغلی ضریب همبستگی 304/0r= و با کنترل شغلی 368/0- r= به دست آمد. نتایج رگرسیون چندگانه گام به گام نیز نشان داد که مولفه های آشفتگی اخلاقی (تکرار و شدت) میتواند کنترل و تقاضای شغلی را پیشبینی کند.
آشفتگی اخلاقی رابطه ی مثبت و معناداری با تقاضای شغلی و رابطه ی منفی و معناداری با کنترل شغلی داشت. بنابراین شدت بالای آشفتگی اخلاقی با افزایش تقاضای شغلی و کاهش کنترل شغلی همراه است. در نتیجه برای کاهش تقاضای شغلی و نیز افزایش کیفیت شغلی می توان به ارتقاء وضعیت اخلاقی در پرستاران، از طریق آموزش اصول اخلاق پرستاری پرداخت.