ارتباط شاخص های آنتروپومتریک با شدت بیماری در زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است که واسطه های التهابی نقش مهمی در بیماریزایی آن ایفا کرده و نهایتا باعث تخریب مفصل و استخوان می گردند. تاکنون تاثیر عوامل مختلف نظیر ترکیب غذای دریافتی، ژنتیک و عوامل هورمونی در ایجاد این شبکه التهابی بررسی شده اند، ولی ارتباط میان شاخصهای آنتروپومتریک با شدت بیماری و التهاب هنوز مورد بحث و تناقض است. از این رو، فهم ارتباط چاقی با شدت بیماری در مبتلایان به آرتریت روماتوئید، مطالعات بیشتری را می طلبد.
مطالعه مقطعی- تحلیلی حاضر بر روی 58 زن مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به کلینیک روماتولوژی بیمارستان امام رضا- تبریز، در سال 1391 انجام گرفت. شدت بیماری براساس شاخص DAS-28 تعیین شد که فرم معتبری جهت سنجش فعالیت این بیماری است. داده های تن سنجی مانند نمایه توده بدنی، نسبت دور کمر به دور باسن و نسبت دور کمر به قد اندازه گیری شد. نمونه های سرمی افراد در شرایط ناشتا جهت اندازه گیری سطوح سرمی hscRP، IL-6و MMP-3جمع آوری شد. سپس داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
همبستگی مثبت معنی داری میان چاقی (نمایه توده بدنی و نسبت دور کمر به قد) با امتیاز فعالیت بیماری و سطح سرمی hscRP دیده شد. اما میان چاقی با سطح سرمی MMP-3 و IL-6 همبستگی معنی داری مشاهده نشد. یافته ها نشانگر وجود همبستگی مستقیم معنی دار، میان چاقی با شدت بیماری و شاخص التهاب سیستمیک (hscRP) هستند. بنابراین، بنظر می رسد کنترل وزن می تواند رویکردی در تخفیف شدت بیماری باشد.