پیامدهای امنیت اجتماعی توزیع جغرافیایی اقلیت های دینی در تهران

این مقاله ضمن بررسی توزیع جغرافیایی اقلیت های دینی، یعنی ارمنی ها، آشوری ها، زرتشتی ها و کلیمی ها در تهران به پیامدهای امنیت اجتماعی آن تاکید دارد. برای این منظور ابتدا مباحث نظری مرتبط با موضوع مطرح شده و سپس الگوهای اولیه توزیع جغرافیایی اقلیت های دینی در تهران ارائه شد. بدنبال آن الگوهای کنونی توزیع جغرافیایی آنها تشریح و عوامل همگرایی و واگرایی اقلیت های دینی مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد، پراکنش جغرافیایی اقلیت های دینی در تهران از انتظام فضایی خاصی برخوردار نیست. یعنی در بعضی موارد به صورت جدایی گزینی اسکان یافته-اند و زندگی می نمایند (مثل غالب جمعیت ارامنه و برخی از جمعیت زرتشتی). در موارد دیگر به صورت پراکنده در سطح شهر تهران سکونت دارند. به رغم فراز و فرودهایی که اقلیت های دینی و رابطه آنها در طول تاریخ با حکومت داشته، از منظر امنیت اجتماعی ظرفیت های زیادی برای همگرایی آنها در تهران وجود دارد، که در صورت برنامه ریزی مناسب می توان این ظرفیت ها را از قوه به فعل تبدیل کرد و از فرصت های آن برای تعمیق امنیت اجتماعی بهره جست.