پیش بینی خودکارآمدی دختران دانش آموز دبیرستان بر اساس ویژگی های شخصیت مادران

هدف از این پژوهش، پیش بینی خودکارآمدی دختران بر اساس ویژگی های شخصیتی مادرانشان بود. روش پژوهش همبستگی و تعداد نمونه 351 دانش آموز مقطع متوسطه استان البرز بود که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه شخصیتی نئو مک کری و کاستا (1985) و خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) بود. تحلیل یافته ها نشان داد از بین متغیرهای پیش بین، تنها خرده مقیاس مسوولیت پذیری، خودکارآمدی دختران را پیش بینی می کند و ضریب رگرسیون (226/ 0= β)، نشان دهنده رابطه مثبت مسوولیت پذیری مادران با خودکارآمدی دختران بود (002/ 0>P). همچنین معدل دختران دبیرستانی با ضریب رگرسیون (330/ 0= β)، گویای همبستگی مثبت و معنادار (0001/ 0>P)؛ و سن مادران با ضریب رگرسیون (105/ 0-= β) گویای همبستگی منفی و معنادار با خودکارآمدی دختران آنها بود (037/ 0>P). بنابراین می توان نتیجه گرفت با توجه به نقشی که مسوولیت پذیری و فاصله سنی کم مادران با دختران، بر خودکارآمدی دخترانشان دارد، لازم است با تقویت منابع مسوولیت پذیری مادران، و تشویق مادران به فرزنددار شدن در سنین جوانی، خودکارآمدی فرزندان نوجوان آنها را افزایش داد.