اثربخشی همراه سازی درمان حساس سازی پنهان با درمان شناختی رفتاری بر میزان قدرت میل و احتمال به مصرف کراک

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان حساس سازی پنهان با درمان شناختی رفتاری بر میزان قدرت میل و احتمال به مصرف کراک بود. این پژوهش نیمه آزمایشی، از تمامی مراجعه کنندگان به مراکز درمانی مواد شهرستان اسلامشهر در سال 1389 بود که سوء مصرف کراک داشته اند به عنوان جامعه آماری استفاده کرد. 30 نفر با روش انتخاب در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). پیش و پس از مداخلات، همه مراجعان به پرسشنامه مقیاس پیش بینی بازگشت RPS (رایت، 2001) پاسخ دادند. گروه آزمایش 12 جلسه تحت درمان شناختی رفتاری به همراه حساس سازی پنهان قرار گرفت و گروه گواه فقط درمان شناختی رفتاری را دریافت کرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که حساس سازی پنهان با درمان شناختی رفتاری در میزان میل به مصرف موثر و در احتمال بازگشت به مصرف بی تاثیر است (01/ 0=P).