بهینه سازی بیان سازه پلی توپیک حاوی ژن های E6 و E7 ویروس پاپیلومای انسانی در میزبان بیانی اشرشیاکلی

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از شایع ترین ویروس هایی است که در ایجاد سرطان دهانه رحم نقش دارد و پژوهش ها نشان داده است که در بیشتر موارد سرطان دهانه رحم، پروتئین های E6 و E7 ویروس پاپیلوما وجود دارد. هدف از مطالعه کنونی بهینه سازی بیان سازه پلی توپیک حاوی ژن های E6 و E7 ژنوتیپ های مختلف ویروس پاپیلومای انسانی به عنوان کاندیدای واکسن بود.
این مطالعه تجربی از مهر 1392 تا شهریور 1393 در بخش ویروس شناسی انستیتوپاستور ایران انجام شد. ابتدا نواحی ایمنی زای پروتئین های E6 و E7 در ژنوتیپ های مختلف پاپیلوما ویروس انسانی (HPV16، 18، 31، 45) به صورت بیوانفورماتیک مورد بررسی قرار گرفتند. سازه بیانی سنتتیک کدکننده پروتئین های E6 و E7 در اشرشیاکلی ترانسفورم شده و سپس بیان پروتئین مربوطه انجام گرفت و به منظور بهینه سازی بیان پروتئین نوترکیب مورد نظر، دانسیته سلولی، مدت زمان انکوباسیون، دمای رشد، غلظت های مختلف isopropyl-beta-D-thiogalactopyranoside (IPTG) و محیط های کشت مختلف مورد استفاده قرار گرفت.
پس از بهینه سازی بیان، بهترین بیان پروتئین نوترکیب مورد نظر در محیط کشتSuper Optimal Broth (SOB) (Merck، Germany) به دست آمد. در این محیط کشت، بیش ترین میزان بیان در 8/0(Optical density) OD600=، غلظت mM 1/0 از IPTG، زمان انکوباسیون یک ساعت در دمای °C 37 در میزان بیانی BL21 (A1) اشرشیاکلی به دست آمد.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بیان پروتئین های E6 و E7 ژنوتیپ های مختلف ویروس پاپیلومای انسانی قابل انجام بوده و در نهایت می توان از آن به عنوان یک کاندیدای واکسن علیه ویروس استفاده نمود.