ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد برخی ژنوتیپ های زودرس پنبه در منطقه گلپایگان

به منظور بررسی امکان کشت ارقام زودرس پنبه، پژوهشی با استفاده از طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی شهرستان گلپایگان انجام شد. در این مطالعه عملکرد و اجزای عملکرد 15 ژنوتیپ زودرس پنبه به همراه رقم ورامین در سال های 1386-1385 مورد ارزیابی قرارگرفتند. نتایج نشان داد ژنوتیپ های (آکالااس ژ × 349)، (آکالااس ژ × سیلندر) و (شیرپان 539) به ترتیب با عملکرد های 792، 827 و 858 کیلوگرم وش در چین اول، بالاترین مقادیر عملکرد را داشتند. شاخص زودرسی این سه ژنوتیپ نیز نسبت به سایر ژنوتیپ ها بیشتر بود. دامنه تغییرات عملکرد کل وش از 1101 کیلوگرم در هکتار در رقم بلغار 539 تا 1359 کیلوگرم در هکتار در رقم مهر متغیر بود اما بین ارقام مختلف تفاوت معنی داری وجود نداشت. طول شاخه زایا در سه ژنوتیپ (آکالااس ژ × 349)، (آکالااس ژ × سیلندر) و (شیرپان 539) به ترتیب برابر با 32،30 و 42 سانتی متر بود. اگرچه در هر دو چین تفاوت معنی داری بین طول الیاف ژنوتیپ های مورد مطالعه یافت نشد اما طول الیاف در چین دوم به مراتب کمتر بود. با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش، نتیجه گیری در مورد امکان توسعه کشت پنبه به مناطق سردسیر استان اصفهان (به عنوان مثال شهرستان گلپایگان) با اتکا به ژنوتیپ های مورد استفاده در این پژوهش، نیاز به مطالعات بیشتری دارد.