مرزهای مفهومی امنیت عمومی و امنیت اجتماعی شده

در مقایسه بین مرزهای مفهومی امنیت عمومی و امنیت اجتماعی، گفتنی است که مفهوم اجتماعی در امنیت اجتماعی حاصل نوعی تکثر و همنشینی هویتها میباشد. واحد تحلیل امنیت اجتماعی هویتها یا هویت اجتماعی میباشد و یا حفظ هویت در سطح ملی، قومی و مذهبی مورد نظر میباشد. گاه اعتقاد بر این است که امنیت اجتماعی بر مجموعه سیاستها و راهکارهایی دلالت دارد که هدف از آنها ایجاد اطمینان خاطر در زندگی جمعی افراد است و معمولا از آن به تامین اجتماعی تعبیر میشود. حال آن که «امنیت عمومی» از حیث موضوعی فراتر از این سازوکارها رفته و افزون بر سیاستهای جبرانی، تاسیسات حقوقی حاکم بر جامعه، اخلاقیات و... را نیز در برمی گیرد. با این تعریف مشخص میشود، امنیت اجتماعی بخشی از امنیت عمومی است که ماهیت «جبرانی» داشته و در پی ایجاد «اطمینان خاطر» در شهروندان باشد. یا در مقایسه با امنیت فردی باید گفت امنیت فردی به بخش یا سطحی از امنیت اشاره میکند که موضوع اصلی آن فرد است، به تعبیر دیگر فرد، مهمترین موضوع یا مرجع امنیت تلقی می گردد. بسیاری از رویکردهای امنیتی خاستگاه فردمحوری دارند. به طور مثال، نظریات انتقادی فرد را موضوع نهایی امنیت میدانند و رهایی و آزادی او از تهدیدات و مشکلات را مترادف با امنیت می انگارند. نکته مهم در این میان آن است که امنیت و حقوق اجتماعی باید توام مورد تاکید قرارگیرد و صرفا زمانی که امنیت عمومی و حقوق اجتماعی تهدید شده و مصالح و منفعت عمومی ایجاب کند (یعنی مضرات اعمال آن حقوق در آن شرایط و مقطع خاص برای عمومی مردم بیش از منفعت آن باشد)، آزادی و حقوق اجتماعی محدود میشود. به عبارت دیگر حقوق اجتماعی صرفا به خاطر خود حقوق اجتماعی و آن هم در شرایط بسیار خاص محدود میشود.